Vaarwel Suriname 1.0

Het is definitief voorbij. Over. Uit. Suriname 1.0 ik moest aan je wennen, maar wat ben je leuk, leerzaam, interessant, gezellig, nieuw en kleurrijk. Je vulde de dagen met zonneschijn en wisselde het zo nu en dan af met een flinke regenbui (afkoeling!!). Ik heb van je geleerd.

Het is weer even geleden, maar ik heb jullie onwijs veel te vertellen. Maar goed laten we rustig bij het begin beginnen..

Hoewel ik het na mijn zin had op het project en het gevoel had dat ik steeds meer werd gewaardeerd, is dit na mijn laatste verslag compleet misgegaan. We waren inmiddels met z'n tweeën op het project én vrijwel direct ging het mis. Een paar voorbeelden: kinderen worden continue bij ons weggeroepen en durven steeds minder met ons te praten. Zusters praten in het Surinaams, kijken naar ons en beginnen keihard te lachen (de kinderen kijken ook allemaal ons kant op). Ik spreek en versta geen Surinaams, maar gezichten lezen en een bepaalde energie opvangen dat lukt me nog wel.. Ik voelde me ellendig. Wist niet goed met de situatie om te gaan en zette vraagtekens bij het project. Gelukkig kon ik het direct met mijn begeleidster bespreken en zij is de volgende dag direct met mij meegegaan naar het project. Marcha (andere vrijwilliger) is per direct gestopt. Ik wilde het toch nog een keer proberen, stoppen dat kan ik altijd nog. In het begin ging het ook goed, dus het moet kunnen én bovenal de kinderen hebben me ook een soort van nodig. Wie geeft er anders hun een aai over de bol of springt achter kinderen aan en pakt het speentje terug voor de baby? Het gesprek tussen mijn begeleidster en de zusters was goed en vrijwel direct merkte ik een positieve verandering. De kok gaf me een knuffel en vertelde dat ze spijt had. Ze had niet meegedaan, maar ze heeft ook niet ingegrepen. Ook hoefde ik niet meer schoon te maken, ik mocht schoonmaken. Kinderen mochten met mij spelen, maar vrijuit praten dat kan helaas nog steeds niet. Ondanks de positieve verandering heb ik toch besloten om (nog) eerder te stoppen met het project. Het werken met kinderen in leuk, maar mijn gevoel schreeuwt bijna ga naar het volgende project! Ik ga mijn gevoel volgen en zal daarom nog 2 weken in het kindertehuis te vinden zijn. Vandaag heb ik voor de kok een blikkenopener gekocht en voor de baby een speen die je vast kan maken aan het shirt. Kleine dingetjes, maar zo welkom.

Genoeg over het project! Vorige week zijn we gezellig met z'n allen naar de vlindertuin geweest. Prima vlindertjes kijken, maar de schildpadden waren toch net iets leuker! Helaas bij thuiskomst moesten we toch echt afscheid nemen van Ester. Vreselijk. 's Avonds kwam er direct een nieuwe vrijwilliger in het huis én afgelopen donderdag moest ik ook nog eens afscheid nemen van Chris, Vera, Siety en Cindy. Met tranen over m'n wangen heb ik ze uitgezwaaid. Afscheid nemen is en blijft verschrikkelijk. Daarmee is er voor mij een einde gekomen aan Suriname 1.0. Petra, Ester, Chris, Siety, Cindy en Vera ontzettend bedankt voor deze keigave tijd!

Op naar Suriname 2.0 en 3.0. Ik ben nieuwsgierig naar jullie, heb er zin in en laat het helemaal op me af komen.